مفصل شانه به عنوان انعطاف‌ پذیرترین مفصل بدن شناخته می‌شود. این مفصل اجازه حرکات مختلف را به دست‌ها می‌دهد و انجام انواع فعالیت‌ها و کارها را امکان‌ پذیر می‌سازد. با این‌حال این میزان انعطاف‌ پذیری ممکن است مفصل شانه را در معرض صدمات بیشتری از جمله در رفتگی و شکستگی قرار دهد. شکستگی اشاره به ترک خوردن استخوان دارد و معمولاً در اثر صدماتی همچون زمین خوردن یا وارد آمدن ضربه مستقیم به کتف بروز می‌کند. شکستگی بخش بالایی دست (استخوان هومروس پروگزیمال) در بین سالخوردگان شایع‌ تر است و دفعات بروز آن با افزایش سن ارتباط دارد. شکستگی شانه ممکن است در استخوان ترقوه موسوم به استخوان چنبره، استخوان سر بازو موسوم به هومروس، یا استخوان کتف، یا تیغه شانه رخ دهد.
هر نیروی وارده در ورزش به مفصل شانه امکان دارد منجر به دررفتگی شانه شود. میزان ریسک بروز این مسئله در صورت وجود سابقه قبلی یا شلی مفصلی شانه افزایش می یابد. با ورزش ریسک دررفتگی زیاد است. به‌ طور کلی هر نوع ورزشی که در آن در سرعت بالا ناگهان سرعت کم شده و نیرو به بازو منتقل شود احتمال بروز این عارضه زیاد است. تشخیص اصلی دررفتگی و شکستگی شانه از طریق تصویربرداری رادیوگرافی است. در موارد متعددی انجام رادیوگرافی در منزل بیمار، توسط پزشک انجام می شود. انجام فرآیند تصویربرداری از بیمار در منزل باعث می شود که فرد علاوه بر این که در هزینه ها صرفه جویی نماید، با سرعت بیشتری فرد به نتیجه برسد و تصاویر در مدت زمان بسیار کوتاهی در اختیار او قرار گیرد.

علت دررفتگی مفصل شانه

شایعترین علت دررفتگی مفصل شانه به زمین خوردن با کف دست یا بر روی شانه است. در حین زمین خوردن، فرد به طور غریزی دستش را به طرف جلو دراز میکند تا از زمین خوردن و بخصوص برخورد سر به زمین جلوگیری کند. در این حالت اولین جایی که به زمین برخورد میکند کف دست است. برخورد به زمین با کف دست و در حالتی که دست به خارج چرخیده است میتواند موجب دررفتگی قدامی مفصل شانه شود. ابن دررفتگی همچنین در کشتی گیران به طور مکرر دیده میشود. گاهی اوقات دررفتگی خلفی شانه به دنبال برق گرفتگی یا تشنج ایجاد میشود.

علائم دررفتگی مفصل شانه

• دفورمه شدن، تغییر شکل پیدا کردن شانه یا خارج شدن از جای خودش
• تورم یا کبودی
• درد شدید
• عدم توانایی در حرکت مفاصل
• با در رفتن شانه احتمالاً بی حسی، ضعیفی یا مور مور شدن در ناحیه آسیب دیده حس می شود. عضلاتی که در ناحیه شانه می باشند، به دلیل این آسیب دچار اسپاسم می شوند و اغلب هم درد شدیدی دارند.

انواع دررفتگی مفصل شانه

دررفتگی شانه به دو نوع دررفتگی قدامی و خلفی تقسیم بندی میشود. دررفتگی قدامی وقتی است که سر استخوان بازو از حفره گلنوئید خارج شده و به سمت جلو حرکت میکند و در دررفتگی خلفی شانه، سر استخوان بازو به خلف یا عقب حفره گلنوئید جابجا میشود. دررفتگی قدامی شانه بسیار شایعتر از دررفتگی خلفی است.

علت و عوامل خطر شکستگی شانه

بدیهی است مفاصل ضعیف و آسیب‌پذیر نسبت به مفاصل نیرومند خیلی بیشتر در معرض ریسک شکستگی یا صدمات استخوان شانه قرار دارند. در ادامه برخی از عوامل خطرزا و بیماری‌زای شکستگی‌های مفصل شانه را برمی‌شماریم:
پوکی استخوان یا استخوان‌های ضعیف: بررسی‌ها نشان می‌دهد شکستگی‌های استخوان شانه در اثر پوکی استخوان به مراتب در افراد سالمند بیشتر است (بخصوص زنان و مردان 60 تا 80 سال).
علاوه براین اگر به اختلالات متابولیسمی مزمن استخوان، اختلال هورمونی یا تومورهای استخوان دچار هستید، ریسک شکستگی استخوان شانه به بالاترین حد می‌رسد.
انجام فعالیت‌های حرفه‌ای مانند مشارکت در ورزش‌های سنگین (ورزشکاران حرفه‌ای که در رشته‌های وزنه برداری یا بوکس، بدمینتون و بسکتبال مشارکت دارند) افراد را در معرض بیشترین ریسک شکستگی استخوان شانه و کتف قرار می‌دهد.

علائم شکستگی مفصل شانه

شکستگی‌های مختلف شانه علائم تقریباً متفاوتی دارند؛ اما این شکستگی‌ها یک سری علائم عمومی دارند که عبارتند از:

1. درد
2. ورم و کبودی
3. ناتوانی در حرکت دادن شانه
4. احساس ساییدگی هنگام حرکت دادن شانه
5. بد شکلی (شکل محل شکستگی طبیعی به نظر نمی‌رسد).

انواع شکستگی های شانه

بیشتر شکستگی ها در کودکان، در استخوان ترقوه و در بزرگسالان بیشتر شکستگی ها در قسمت بالایی استخوان بازو (هومروس پروگزیمال) ایجاد می شوند. برخی از انواع این شکستگی ها عبارتند از:

• شکستگی های استخوان ترقوه: این مورد، شایعترین نوع شکستگی کتف و شانه است که معمولاً در اثر زمین خوردن ایجاد می شود.
• شکستگی های استخوان کتف: شکستگی ها در این استخوان به ندرت اتفاق می افتند. این شکستگی ها معمولاً در اثر حوادث شدید مانند تصادف با یک وسیله ی موتوری یا سقوط از ارتفاع ایجاد می شوند.
• شکستگی های قسمت فوقانی استخوان بازو (پروگزیمال هومروس): شکستگی ها در قسمت فوقانی استخوان بازو، در افراد مسن تر (بالا تر از 65 سال سن) شایع تر هستند. در برخی مواقع این استخوان تنها ترک خورده و قسمت شکسته ی آن جا به جا نشده و یا زیاد از محل اصلی خود دور نمی شود.

رادیوگرافی شانه

در این نوع عکسبرداری بیمار ابتدا بازوی خود را تا جایی که می تواند از تنه دور می کند، سپس رادیولوژی از جهت زیر بغل بیمار به سمت شانه صورت می گیرد. به این نوع عکسبرداری نمای آگزیلاری گفته می شود. البته بیماری که دررفتگی شانه دارد، بالابردن بازو برایش مشکل بوده و نیاز به تهیه رادیوگرافی در جهت های مایل می باشد.

تفسیر عکس رادیوگرافی شانه

در رادیولوژی، استخوان‌ها، کلسیفیکاسیون (انباشته شدن توده‌های کلسیم در بافت‌های بدن) و مواد متراکم دیگر به رنگ سفید یا روشن دیده می‌شوند؛ زیرا آنها پرتوی نور را جذب می‌کنند. بافت‌های نرم و با تراکم کمتر و شکستگی‌های ایجاد شده در استخوان‌ها باعث عبور پرتوها در بدن می‌شوند و از این رو این قسمت‌ها در تصویر رادیوگرافی تیره‌تر به نظر می‌رسند. ساختارهایی که تابش را مسدود می‌کنند به صورت سفید و ساختارهایی که اجازه عبور تابش را می‌دهند به شکل سیاه ظاهر می‌شوند.

هزینه رادیوگرافی شانه در منزل

هزینه رادیوگرافی شانه در منزل با توجه به عواملی مانند نوع رادیولوژی، نوع بیمه، نوع کالای مصرفی و … تعیین می گردد.

عوارض جانبی رادیوگرافی شانه

مقدار تابش حاصل از اشعه ایکس بسیار پایین است. این مقدار حتی پایین‌تر از مقدار تابشی است که از محیط اطراف به شما وارد می‌شود.اگرچه مزیت این رادیوگرافی بیشتر از خطرات آن است، ممکن است یک پیش‌بند محافظ به شما داده شود. اگر باردار هستید یا احتمال می‌دهید باردار باشید، باید به پزشک اطلاع دهید. این فرآیند می‌تواند به روش‌هایی انجام شود که از شکم شما در برابر تابش محافظت گردد.

• چرا عکس ساده (رادیوگرافی) برای همه بیماری های شانه لازم است؟
  تاریخ انتشار : 1401-10-06تاریخ بروز رسانی : 1403-03-26