سوراخ کردن بدن و آویختن زیورآلات و تزئین بدن، از زمان‌های بسیار دور توسط اقوام مختلف انجام می‌گرفته است. متعارف‌ترین نوع سوراخ کردن بدن، سوراخ کردن گوش و آویز کردن گوشواره است. سوراخ کردن گوش امری سلیقه ‌ای و غیر ضروری است و در میان برخی از اقوام و ملل به عنوان فرهنگ و آداب و رسوم قومی رواج دارد. تمامی قسمت های گوش که متشکل از دو ناحیه نرمه و غضروف گوش است می تواند سوراخ شود.نرمه ی گوش حالت نرم و گوشتی دارد و در پایین ترین قسمت گوش به حالت آویزان قرار دارد.

غضروف گوش نسبت به استخوان نرم تر و نسبت به نرمه ی گوش، سفت تر است. امروزه دریافت خدمات مختلف در منزل با توجه به راحتی انجام کار برای درخواست کننده رایج شده است. سوراخ کردن گوش در منزل میتواند خدمتی باشد تا تردد شما به مراکز درمانی را کاهش دهد و نیاز به جستجوی مراکز انجام این کار در سطح شهر نباشد.کودکان نیز در محیط خانه احساس ترس کمتری دارند و با آرامش بیشتری این عمل انجام میگیرد.

انواع روش های سوراخ کردن گوش

سوراخ کردن گوش با روش‌های مختلفی انجام می‌شود که برخی از آنها شامل موارد زیر است:

تفنگ مخصوص

این تفنگ کمک می‌کند تا میخ گوشواره به صورت ناگهانی وارد گوش شود. به نوعی می‌توان گفت که تفنگ گوش سوراخ کن، مانند دستگاه منگنه عمل می‌کند و به صورت لحظه‌ای میخ گوشواره را درون گوش قرار می‌دهد. سوراخ کردن گوش با تفنگ، یک روش رایج است که درد کمی دارد و فرد پس از سوراخ کردن گوش، خونریزی زیادی نخواهد داشت.

سوراخ کردن گوش با سوزن

در این روش از یک سوزن تو خالی استفاده می‌شود که پس از وارد کردن آن به گوش، حلقه گوشواره نیز از درون آن عبور داده می‌شود و سپس سوزن را از گوش خارج می‌کنند. در این روش از سوزن آنژیوکت هم به این دلیل که تو خالی است می‌توان استفاده کرد.

استفاده از دو سوزن

زمانی که از دو سوزن استفاده می‌شود، بیمار درد کمتری احساس می‌کند؛ زیرا در ابتدا یک سوزن بسیار نازک وارد گوش می‌شود، سپس یک سوزن بزرگتر بر روی سوزن کوچک قرار می‌گیرد و در حالی که سوزن کوچک از گوش خارج می‌شود، سوزن بزرگتر وارد گوش می‌شود.

نکات قبل از سوراخ کردن گوش در منزل

شستشوی گوشها و تمیز بودن آن از نکات اولیه رعایت بهداشت قبل از سوراخ کردن گوش در منزل است؛ بنابراین بهتر است قبل از سوراخ کردن گوش دوش بگیرید ویا گوش ها را بشویید و تمیز کنید. این کار احتمال عفونت محل پرسینگ گوش را کاهش می دهد.

مراقبت های پس از سوراخ کردن گوش

• بعد از سوراخ کردن گوش بهتر است در 24 ساعت اولیه، آب به موضع نرسد.
• پس از گذشت 24 ساعت، سوراخ گوش را همه روزه بشورید. گوش تازه سوراخ شده را همه روزه با محلول آب گرم و نمک بشویید. در صورت امکان استفاده از نمک دریایی بهتر از نمک خانگی است. شستشوی گوش باعث تمیز ماندن گوش و مانع از عفونت آن می شود. از الکل برای ضد عفونی کردن گوش استفاده نکنید.
• چند بار در روز، گوشواره را در گوشتان بچرخانید. این کار مانع از چسبیدن گوشواره به زخم سوراخ گوش می شود.
• گوشواره را تا زمان مشخصی در گوش نگه دارید. شما باید حداقل بین 4 تا 6 هفته بعد از عمل سوراخ کردن گوش از گوشواره استفاده کنید وگرنه زخم تازه جوش می خورد و سوراخ ناپدید می شود.
• دست زدن غیر ضروری به سوراخ های گوش، موجب عفونت خواهد شد. به آنها دست نزنید مگر اینکه بخواهید تمیزشان کنید. اگر لازم است که آنها را لمس کنید، ابتدا دست های خود را با صابون ضد باکتری بشویید.
• عموما در محل سوراخ کردن گوش(بعد از استفاده از زیورآلات) ترشحات خشک دیده می شود که که ربطی به نحوه سوراخ کردن گوش ندارد و تنها به دلیل حساسیت به فلزات (به خصوص آلیاژ های نیکل) به وجود می آید. البته ممکن است آلرژی به طلا و نقره هم در برخی افراد وجود داشته باشد. با سوراخ کردن گوش زخم کوچکی در ناحیه به وجود می آید که استفاده از پماد هایی مثل تتراسایکلین در 24 تا 48 ساعت اولیه به مدت حداقل 3 بار در روز می تواند کمک کننده باشد.

عوارض سوراخ کردن گوش

1. عکس‌العمل‌های آلرژیتیک. برخی از جواهرات، به ویژه قطعات ساخته شده از نیکل(Nickel)، می‌توانند واکنش‌های آلرژیک ایجاد کنند.
2. عفونت‌های پوستی. این نوع از عوارض ممکن است باعث قرمزی، درد، تورم یا ترشحات چرکی بعد از سوراخ کردن شود. پیرسینگ می‌تواند منجر به ایجاد جای زخم و برجستگی در اثر رشد بیش از حد بافت اسکار (کلوئیدها) شود.

هزینه سوراخ کردن گوش در منزل

هزینه سوراخ کردن گوش شما بستگی به نوع سوراخ کردن گوش و ناحیه مورد نظر دارد.